કહેવાય છે કે ડાયાબિટીસની પહેલી વખત જાણ સાઠ ટકા કેસોમાં આકસ્મિક જ થાય છે. આ એક એવો અતિથિ છે જે ગમે ત્યારે – તેને ગમે ત્યારે શરીરમાં પ્રવેશી જાય છે, પણ એક વાર પેઠા પછી માણસ સાથે ‘દગાબાજી’ કરીને તેનો સાથ ક્યારેક અધવચ્ચે છોડી જતો નથી, છેક ચિતા સુધી સાથ નિભાવે છે. એક સમય પડછાયો માણસને છોડીને ચાલ્યો જાય, પણ ડાયાબિટીસ જેનું નામ, બિલકુલ વિશ્વાસપાત્ર દોસ્ત છે.
0૧. હમ તુમ એક કમરે મેં
એક રિસેપ્શનમાં ચંદુભાઇ મળી ગયા. જેમ વન ડે મેચમાં ફિલ્ડરો ગોઠવ્યા હોય એમ થાળીમાં ત્રણ શાક, દાળ, કઢી, નાન, રશિયન સલાડ, કાશ્મીરી પુલાવઅને બાકી હોય તો દુધપાકની વાટકી ગોઠવીને એમના ૪૮।।" પહોળાઇના પેટમાં પધરાવવાની તૈયારી કરતાં હતા. દૂધપાકનો પહોળો ચમચો હજુ મોં સુધી પહોંચ્યો હશે ત્યાં વિકેટની પાછળથી તેમના શ્રીમતીજી ઉવાચ્યા, "અરે! અરે!.... આ શું કરો છો ? તમને તો સુગર છે ?" ચંદુભાઇનું મોં પડી ગયું. બબડ્યા, "આ સાલુ ડાયાબિટીસ પાછળ પડી ગયું છે." ચંદુભાઇ ખોટા નથી. ડાયાબિટીસ માત્ર એમની નહીં, માનવજાતની પાછળ પડી ગયું છે. વળી ભારત અને ચીન પર તો તેને વિશેષ ભાવ છે....!
ભારતને વિશ્વની ડાયાબિટીસની રાજધાની કહેવામાં આવે છે. અત્યારે ભલે દર આઠ વ્યક્તિએ એકને ડાયાબિટીસ હોય પણ ૨૦૨૫ સુધીમાં દરેક ચોથા ભારતીયને આ "મીઠો" રોગ પોતાની જાળમાં લઇ લેશે. સાથે વધશે અંધાપો, હૃદયરોગ, કીડની ફેલ્યોર, પગની તકલીફો.... અવળવાણી ભાખનારા આંકડાશાસ્ત્રીઓને ડાયાબિટીસે મજા મજા કરાવી દીધી છે....!
પણ આ ડાયાબિટીસને છુટો દોર આપ્યો કોણે ? હવે આપણા ચંદુભાઇને જ પકડોને; ચંદુભાઇના દાદા હતા ખેડુત, રોજ આઠ કલાક મજુરી, વજન ૫૬ કિલો, કમર બેતાલીસ, ખોરાક સાદો, ડાયાબિટીસ ‘બોર્ડર’ પર હતું અને રહ્યું તે બોર્ડર પર જ.
હવે આપણાં ચંદુભાઇનો દાખલો. શેરદલાલ છે, વજન ૧૦૮ કિલો, ફક્ત હોન્ડા સીટીમાં જ ફરે છે. સુગર ફકત ૪૦૦ની આસપાસ રહે છે.
હવે ચંદુભાઇએ ડાયાબિટીસને પકડ્યું છે કે ડાયાબિટીસે ચંદુભાઇને પકડ્યા છે ? કોણ જાણે.... પણ કંઇક આપણું બી એવું છે. અને આપણે જ એને માટી, પાણી, પ્રકાશ, પુરા પાડ્યા છે બેઠાડું જીવનથી, ભારે ખોરાકથી અને માનસિક તાણથી.
હવે ચંદુભાઇના દાદ, તુલસીઆતાના વખતમાં તો કોઇ ડાયાબિટીસનો ‘ડ’ પણ જાણતું ન હતું. આખી જીંદગી ચાલી જાય અને ડોસાબાપા મોતીયો ઉતરાવવા જાય ત્યાં ખબર પડે કે ડાયાબિટીસ છે. હવે તો આલિયા, માલિયા અને ચંદુભાઇ જેવા ટાલિયાને, જેને પુછો તેને ડાયાબિટીસ છે.
.jpg)