કહેવાય છે કે ડાયાબિટીસની પહેલી વખત જાણ સાઠ ટકા કેસોમાં આકસ્મિક જ થાય છે. આ એક એવો અતિથિ છે જે ગમે ત્યારે – તેને ગમે ત્યારે શરીરમાં પ્રવેશી જાય છે, પણ એક વાર પેઠા પછી માણસ સાથે ‘દગાબાજી’ કરીને તેનો સાથ ક્યારેક અધવચ્ચે છોડી જતો નથી, છેક ચિતા સુધી સાથ નિભાવે છે. એક સમય પડછાયો માણસને છોડીને ચાલ્યો જાય, પણ ડાયાબિટીસ જેનું નામ, બિલકુલ વિશ્વાસપાત્ર દોસ્ત છે.
૦૬. જાને તુ યા જાને ના
જાને તું યા જાને ના.... માને તું યા માને ના....
નવીનભાઇને છેલ્લા આઠ વર્ષથી ડાયાબિટીસ છે. પરંતુ ખાવા પીવાની પરેજી ચોક્કસ પાળે અને તેમના ડોક્ટરે આપેલી સલાહ પ્રમાણે નિયમિત દવા લે અને કસરત પણ કરે. એકપણ દિવસ એમનો એવો ન હોય કે જ્યારે એમણે દવા લેવામાં કે જમવામાં કોઇપણ જાતની છૂટ લીધી હોય. એમનું બ્લડ સુગર પણ કંટ્રોલમાં જ હોય. ક્યારેય પણ ૧૬૦ ઉપર જમ્યા પછીની સુગર ન જાય અને ભૂખ્યા પેટે કરાવેલ સુગર લેવલ ૧૨૦ની ઉપર ન જાય. પરંતુ આજે આઠ વર્ષ પછી પહેલી વખત ભૂખ્યા પેટે કરાવેલ સુગર લેવલ ૧૨૦ની ઉપર આવી. સૌથી પહેલું કામ તેમણે લેબોરેટરી બદલવાનું કર્યું બીજી લેબોરેટરીમાં તપાસ કરાવી તો તેમાં પણ સુગર ૨૦૦ની ઉપર જ આવી અને તેમાં ૨૫૦ની ઉપર હતી. રીપોર્ટ જોઇને તેમને ગુસ્સો આવ્યો અને સીધા પેથેલોજીસ્ટ પાસે પહોંચી ગયા. "તમે મારો રીપોર્ટ બરાબર કર્યો નથી. મારી જમ્યા પછીની સુગર કદી ૧૬૦ની ઉપર નથી આવતી. તમે જરા બરોબર ધ્યાન રાખો. રિર્પોટ પર ચેકીંગ બરોબર કરો."
દર્દી ગુસ્સે થઇને બોલવા લાગે ત્યારે ડોક્ટરને તો શાંત રહેવા સિવાય છુટકો નથી પણ ડોક્ટરે ફરી સુગર કરવા માટે કહી દીધું. ફરીથી કરતાં પણ સુગર તો એટલી જ આવી. આથી નવીનભાઇ ફરી નારાજ થઇ ગયા. "હું ડોક્ટરની દરેક સલાહ પાછળું છું; અને આજકાલની નહીં પરંતુ આઠ વર્ષથી કરૂં છું. મારી સુગર ક્યારેય વધી નથી. તમારા રીપોર્ટ ખોટા છે."
